Ayhan Kurt - Metalik Yakaza

Susku hırçınlığımı tırpanlıyor
Bir öfke gömütlüğü
Uzayan
Uzadıkça
İnişsiz çıkışsız
Öylesine bir merdiveni andıran
Selvilere saldırıyor
Çıkıyor ipe ustura
Keskin cambazlığını parlatıyor
Keskin döllerini açıyor hanlığının
Çolak pazar yerinde salındırıyor pençesini
Şahmerdan!
Karardı, kor ardı zaman avlusunda
Öksüz fısıltılar paylaşan ruhlar
Çöz fi(i)llerimin ayağındaki bezleri
Arkların hararetinde yürüsün
İlk derisinden sıyrılan şehvetim yılan
Açık kaldığım yağmanın ucundayım

Deniz kabuklarından yapılma gürzler savur
Parçalasın korkumun tavanyok miracını
Kemirgen yarıklar koştursun çılgınçatlar
Çarpıntım tomurcuk depreminde duyulsun
Çünkü burama kadar geldi
İşte burama geldi
Buramdan ötesi yok!
Hayata teyelli kaldığım kumarın ucundayım

Geçirimsiz, kil harflerle katılaşıyor
Tutuşan kozmik yumak
Yürek kavruk asaletine nem katıyor
Katliama dönüyor hüküm
Seçilmeyi mi seçtim ben
Teslisin kırık sacayağı mıyım Ki üzerimdeki dünya
Saplar eğri ahengini babama
Hiçlik ırmağından kayan düğüm
Yokluk denizine mi saçılır
Yokluk sınırında bayraklanıyor kezzap yakarı
Oylumsuz bırakıldığım minyatürün ucundayım

Nadasa bıraktığım kanargöçer coğrafya
Tuza yatırdığım hışım karşısında nedir ki
Kaç isteri eder sizin çetrefil arsalarınız
Takvim çevirmeyi unutsam biliyorum
Zamanın usulzehir suları
Benim anaforumla sarhoş kalır
Ödülüm olur külçe anlar
Dağlanır, küller içinden
Kundağıma varırım

İki yanımda akıyor
İki yanımda mızraklanıyor ilk günah-son fırsat şaşaası
Berzahtır nefesim
Örümceğini yutan ağları yırta yırta
Ulaştırır beni melekler koyu'na
Çiğneyip yutamadığım
Tükürmeye hiç cesaret edemediğim
Meczup efsanelerine kahraman kılar divitimi
Çölü rıh diyedir serer kanıma
Sayıklarmış gibi içten
İçimden boşalır od kesesi
Sözün yongalarında titrer kuşku:
Belki saydamlığın da ötesine fışkırttı beni deliliğim
Belki ekşiyen mayamı bir dolduran var evren kübüne
Ey! nerdesin sinsi kamarilla
-Tende yansıyan akrebin ucundayım