Ayhan Kurt - Kayıp Şairler Zamanı

Başlangıç

Önce karanlığa sebil dağıtıldı tan yerleri
Sonra hatıraya esir düştü ümran, yitti göz erimi
Doğudan berrak bastonuyla genç âmâ
Büyüdükçe gözeneklerinde yeni bir gedik buldu
Doğulu kafilelere yetişmek için geç ama
Doğum telaşı, barbara istilası ve
Bir kuş boynunun kesilmesi kadar kısa
Çingene çadırları kadar şenlikle
Yasına tutundu, yeisi unuttu:
Her boşluk çoğaldıkça kapanır
Ölüm bize bir kupada sunulunca
Kazanılır hayatla yarış aslında

Geçit

Cam! ben kendime harita oldum
Başka gökleri denemekten yorulunca
Hem yolu hem yolcusu oldum cebrin
Aynalar eskittim bir ayna olmaklığımla Geciktikçe geçiyorsam bir şeyden
Geçildikçe hırpalanan yüzden
Nektar emdim de
Kördüğümden kurtuldu kelâm

Son

Önce ustaların uslandıramadığı delikanlı yaşıma
Sonra sislere bulanan göz yaşıma
Bir bak serencam kalfa
Annesinden saklayacak çamurlu paçaları bile
Islak-pırtlak saçları bile
Olmayan şu çocuklara bak
Hadi devam edelim biriktiğimiz yerden
Biriktirdiğimiz kâğıt gemileri
Kızların yelkenine ekleyelim
Atlar soğutsun iç erimizde kaynayan meydan savaşını
Batıdan yağan biberonlar
Unutturmaz meme ucumuzdaki dehşeti
Batıdan yağan süt tozları kısır -bak
Bak, yağmuru ne hale getirmişler