Ayhan Kurt - İhtilal

Cumhuriyete çarpan dağılan hanedan
Kavimler kapısından her kovuluşunda
Solgun soyağacımdır, sılasıdır koynumda ağlayan
Katillerine jurnaller ateş ülkesini
Yüzüğünde kan damlası taşıyan sultan
Rayiha gazalları emzirir doğduğu topraklar
Düğümlendiğim yankıdır, uyandığım sanrıdır
Yüzümden dövmeseni ölümle kazır yurdum
Çocuklara intikam vakitleri ayarlayan tarih
Kinimdir, dinimdir, üniformaları su duasıyla yıkar

Bak Şahzaman, çölden kopan vaha bahanesizdir
Toplandı halk, kamuoyu uğultu, devrildi çınar
Kırıldı kristal buyruklarım, tuğralarım gömüldü
Ters çevrildi kum saati, yüzyıl başladı
Topraktan ürperen ahali hülyasızdır, yüzyıl başladı
Şimdi bir uzun geçmişin intiharına
Nereden başlarsam oradan kanıyor, bana atımı getir
İhtilal yılanları aktıkça devrik gövdeme
Atalarımın bıraktığı nal izi büyütür gölgemdeki ihtişamı
Cüzzam havuzunda söktüğüm tılsımdır, masalda sancıdır
Küllerimi bağışla, bana yağmur prensliği getir
İktidar rahlesine çöktüm dizüstü, günebakan oyuncaklarım öldü
Açıldı idam sayfaları, avlular kapandı, sükûn soldu
Bu hain falı açma bana Şahzaman
En küçük kardeş rahme kapandı, sürgün dünyaya bakmadı
Desinler: bana tarihe düşülen şerh, figüranlık kaldı
Yaslı küfleri sil sancağımdan n'olur, elmas eskimez
Hiçbir bozgunda sarsılmaz o endam o kabuk
Hani bazı akşamlar harem kapısında çatırdardı ve
Annelerimi düşlerdim satenler içinde: utanç, terle, sus!
Şeytan düşlerin ağında kıvranırdı da kırılmazdı o kabuk

Bitkin lekelerimi bıraktım yol boyunca: zift, vezir ve mat!
Yalnızlık sağrısı okşandıkça taşınır, ölüm büyüdükçe
Dört nala tapındığım öteki tanrıdır, doğar kalbe sis içinde
Çocuğum ol, çocuğumu ormana bırak Şahzaman
Erişir birgün elyazması altın ırmağa, kanlı gömleğinde okur soy sabrı
Bitti diyorsam, intikam perilerimi toplamadım daha ihanet siperlerinden
Göçebe salgınına katılmadım, sınır boyuna varmadım
Ruh çırpınırken zamane perdesinde
Bitti diyorsam, etimi sulara rehin bırakmadım