Yıprattı seneler çile çekmekten
Muradım almadım sevgi dermekten
Yalvardım tanrıya yari demekten
Yoruldu bedenim öldüm yorgunum
Bölündü uykular gece bitmedi
Olmadı sabahlar derdim gitmedi
Ağladım inledim gücüm yetmedi
Bitirdin ömrümü daldım yorgunum
Çare zaman dedim çare olmadı
Ne kadar çeksemde çilem dolmadı
Aradım dünyayı huzur bulmadı
Aldırdım gönlümü doldum yorgunum
Ah edemem sana kendin bilirsin
Gün olur arayıp belki gelirsin
Bakıpta görmeyen gönül delirsin
Boşuna koşmuşum sildim yorgunum
Kalmadı dünyada dilek kendime
Çağlasın dereler aksın bendine
Sevdiğin gidiyor deyin selvime
Bakmasın yollara soldum yorgunum