Biliyorum,
Boşuna değil uğraşı yaşamın,
Hatıralar bırakarak ardımızda
Göçeceğiz sonsuzluğa
Rıhtımdan kalkan gemiler gibi,
sessizce...
Göstermelik gözyaşları akıtıp,
karalar giyecekler belkide.
Sonra ahlar,vahlar
ve yorgun feryatlar son bulacak.
Gözümü örterken kara toprak,
benden eser kalmayacak...
Evde o gün sessizlik,
sokakta belki bir çift söz,
Garip iyiydi,hoştu ama,
birde şöyle olmasa(!)
Biliyorum,
bitimsiz yaşam yok insanoğluna.
Ya kısacık,
ya da uzun
yine de kısacık.
Ya tam yaşantı,
Ya tam bir işkence..
Kırk katıra bağlanmış cadı gibi,
acı bir sürünceme...