Ayhan Hız - İşkence

Bile bile sonun ne olduğunu,
boşverdim yaşama..
Arasam ne çıkar?
Ya da bulsam o düş kırıklarını,
umutlarımı bulsam...

Yaprakların dalında salınışı gibi,
yaşam el sallıyor bana.
Sahilde bakan bir çift göz gibi;
son kez,
bulmuşum düşlerimi yeniden.
Sevgiliyi bulmuşum,
neye yarar?

Anımsasın istemem.
Görüşmek, konuşmak geçti artık.
Yıktı bile bile,
zehir katılmış balı sunarak.
Beni hepten yıktı.
uzaklaşan göçmen kuşlar gibi,
gitti birden..

İstemem dönsün;
güle,nergise,laleye boğsun dağ taş
istemem..
Gönlümde filizler kurumuş,
Gözlerimde ışık sönmüş.
Bendeki atılım durmuş...
Geri gelse,
bahar rüzgarı yalasa saçlarımı.
Ve dağ çiçekleri açılsa, neye yarar?
Bendeki hevesler bitmiş,
Yaşam sanki gün batımında...

Demiyeceğim; dön, gitme dur!
Gitsen,kalsan değişmezki.
Önlüyebilir misin gözlerimin dalışını,
her gün ağlayışımı?
Bulabilir misin,arasan umutlarımı?
Özlemlerimle yiten beni, bulabilir misin?

Bırak! ..
Kırıkları ayalarıma batsın kadehin.
Silme gözyaşımı,mendile yazık.
Uzatma ellerini,
top top umutları gösterip.
Bile bile boş vermişim dünyayı..
Umutları salma üstüme...

İtmişim elimin tersiyle.
Dünya denen bela küpünü.
İstemem doğmak yeniden,
İstemem umutlanmak.
Kaç kez ağladım, hala ağlarım.
Bitsin artık işkence.
Yaşam istemem.