Attila İlhan - Mercanlar Uzağı

Gülüşler evinden yeni çıktım
Suyun patikasında gördüm seni
Durgun bir fırtına gibiydin
Kokuyordu saçların dağ yeli
Gür elmalar içinde sarisin bir gövdeydin
Hülyalı bir aralıktan aralar görürdüm gözlerini
Ah karaydı onlar
Umutsuz kara ırmaklar gibi kara
Ve neydi bana söylediğin
Bir fısıltı anlaşılmaz sözler dolu
Ufak bir ürperti sözle
Ya da parmak uçlarınla bir dokunduğunda

Artık yanıyor tapınakların
Gezinmiyor meleğin pembe yolda
Ne olursa olsun artık gün sona mi erecek yoksa
Ağlayan bir meleği mi duyacağım bu gece
Beklemeyi de bilmiyor bu yürek
Parçalanıp ayrılmış yakut yollara