Atilla Yükün - Dostuma

Tükettiğinde son dostunu da,
Dostum,
Çok söz kalacak geriye söylemediğin
Her şey maddiyattı senin için
Maneviyatın ne önemi vardı
Dostların hep kardan adamdı
Güneşi gördüler mi yok olurlardı
O yüzden duyguların buzdandı
Hatırlar mısın eskiden dostum,
Yalnız sen ve ben vardık
İkimiz dik, yürüyorduk,
İçimizde esen poyrazda
Düşüncelerimizi savurduğumuz rüzgârda
Çevirip güzel gözlerini bana
Sormuştun ya en güzel günü hangisi diye
Güneşten bir ışık vurmuştu yüzüme
Anlayamamışsın dostum, anlayamamışsın
Bir çiçeğin açışında ki güzelliği anlayamamışsın…
Gözlerimdeki ışığı da…Anlayamamışsın…