Atilla Yükün - Dinle

Dur dinle yüreğinin sesini
Bildiğini okumayı bırak
Bazen rüzgâra bırak kendini
Bir bulut ol çık dağların üstüne
Yağ yağa bildiğin kadar yağmur, gözlerinde
Bazen uzaklaş, sonra yine dön kendine
Aşk ardında soluk bir iz bırakıp gitmişse
Sararmış bir pişmanlık, vicdan acısı gibi
Yaksa da yaz güneşi gibi her gün içini
Boş bir sözden ayrımsız olacak gözlerin
Her sabah aynada gördüğün yüzde…
Ve sen hem yaşamsın, hem de bir hiçsin
Yüreğimde…