Atilla Yükün - Değiştiremedim Kendimi

Değiştiremedim bir türlü kader çizgimi
Rüzgârlarda savrulan yapraklar gibi
Savruldum bu hayat yollarında
Yaşadım mutluluğu bir kelebeğin ömrü gibi
Bazen koza oldum bazen de uçtum

Yok ki hayat gemisinin yelkeni, dümeni
İstediği yere götürüyor kader çizgin seni
Sen yine de çiz her şeye rağmen yönünü
Yarat her yıkıntıdan sonra tekrar kendini
Dağıt herkese gözünde parlayan sevincini

Herkes ne kadara tanıyor ki kendini
Hatalar yapınca da seviyor mu kendini
Ancak aynada görüyor gerçek yüzünü
Unutma ki her şeyin bir sebebi var
Sevmek, özlemek, bir su ve
Yaşamın bir nefes olduğu gibi
Ve bil bu günlerinin kıymetini
Ne kadar yaşarsan yaşa
Bir nebze daha yakınsındır sonuna
Ve şükret yaşadığın her gün için
İyide olsa kötüde olsa ALLAHA