Atilla Yükün - Anlatamam

Anlatamam,
Kuytu bir rüzgârın ışıltısında
Sokakların da savrulan bir yaprak
İçime çektiğim her nefes gibi
Yudum, yudum içmişim seni
Sanki yıllanmış şarap gibi
Zamanla yosun tutar içinde
Örümcek ağlarının sardığı o ayrılık
Söküp atamazsın yüreğinden
Her gün biraz daha sararsa da umut…


Anlatmam,
Ne zaman umutlansam seninle
Yeni başlayan bir güne
Hep ellerim dağınık kalır
Bir türlü sevemem seni
Sahibi yoksa ne kalır ki gölgeden
Yinede ıslanmış kirpiklerinden
Sessizce dokunmak istersin
Yanaklarından süzülen damlalarına
Kırılırken sözcükler dudaklarında
İç çekerek hep içine dökersin…