Atilla Yıldız - Topal Gazi Dedem (Gerçek Yaşamdan)

Topal Gazi Dedem (Gerçek yaşamdan...)
En güzel anlatır Çanakkale'yi Mehmet Akif,
Yapamazlar o gözlemi gitse binlerce kaşif,
Amacım değil,kubbenin üstüne püskül takmak,
İsterim sadece bir örnek,bir anı yaşatmak...

Ne muazzamdır Çanakkale Harbi herkes bilir,
Akif kadar yapılamaz anlatım,ne de tasvir,
Dilerim Allah'tan tekrar göstermesin o devir,
Düşersek gaflete,zevke korkarım geri gelir...

Elbette vardır daha binlerce anı hatıra,
Hepsi değerli birbirinden ala ve müstesna,
Zaten hepsi yazıldı Türk Milleti'nin şanına,
Yeterki unutulmasın o an kalsın yarına...

Dedem de her Türk genci gibi yazılır askere,
Bırakır zevc ve iki kızını götürüp köye,
Arkadaşları dağılır çeşit çeşit cepheye,
Kendi gider bilmeden dönüşü Çanakkale'ye...

Nefer olur kendisi Elli Yedinci Alay'a,
Kahramanca koşar herkes gibi ordan oraya,
Şehitler gibi yükselmek ister arş-ı alaya,
Ne yazık ki çatar dizanteri denen belaya...

Kaldırırlar sahra hastanesi denen çadıra,
Yatar günlerce ter içinde ayıla bayıla,
Rüyalar görür melekli aylı yormaz hayıra,
Meğer şehit rütbesi verilmiş tüm Alay'ına...

Zaferle bitirir Türk askeri muazzam harbi,
Yüzbinlerce şehit vermişiz subayı neferi,
Alıkoymuş şehadetten dedemi dizanteri,
Sağ kalan askerler alınırlar cepheden geri...
Cephe bir değil ordumuz çarpışıyor her yerde,
Dedem sırtında kaput yoldadır kara trenle,
Bulgaristan Romanya derken ulaşır bir gece,
Roman Rus hududunda Galiçya denilen yere...

Gönderirler cepheye Alman müttefik düşman Rus,
Sebebi sorulmaz böyle sadakat Türk'e mahsus,
Bilir ki vatan için çarpışmak izzet-i nefis,
Ancak böyle bitecek tüm vatanda günler makus...

Tanışır neferler tümü Anadolu çocuğu,
Şarapnel düşer parçalanır dedemin topuğu,
Kendi bayılır,kurtarır arkadaşı Çorum'lu,
Ayak kopuk,görünür kağnı ile Bükreş yolu...

Altı ay kalır Bükreş'in Alman hastanesinde,
Ayağını keserler dizinden gurbet elinde;
Çorba ekmek yer,et yemez domuz eti var diye,
İyileşir gönderirler İstanbul'a trenle...

Kemik iltihabı,takma ayak,bir yılda öyle;
Gelir Ulukışla'ya bin dokuz yüz yirmi birde,
Refakatçı asker ve eşekle döner evine,
Yedi yılda kavuşur ayaksız memleketine...

Bağlanır takavit maaşı verirler madalya,
Geçirir kalan ömrünü gazi tahta ayakla,
Bin dokuz yüz elli yedide verildi toprağa,
Cennetlik olsun diye dua ederim Allah'a...


Zevc:Erkekler için eş
Kaput:Asker paltosu
Müttefik:İşbirliği içinde olan
Takavit:Emekli
Makus:Kötü