Aşıl - Karanlık

Hiç sorma..
Bu karanlığın içinde hapsolduk..
Geceler hep bizi koynuna alıp durunca
Zamanı uyutup umutta kaybolduk
Geçer elbet,son bir adım at!

Belkide geçmişimdir bilmediğim o geçmişimden,
Bu yüzden sıkıntılar eksilmez oldu hep peşimde,
Beni yutmak için bekleyen bu koca şehir.
Hatalarımı kollar benim kuytularla dertleşirken.
Hiçbir zaman dinmeyecek içimdeki fırtına,
Annem dahi yüklemişken onca yükü sırtıma.
Bedeli ağır fakat düşmedikçe cemâlim
Yenik düşmez hırsına..
Farkındayım kolay değil her yanımda tuzaklar;
Tebessümle çırpınırken sahte kalır suratlar.
Gördüklerim hayli canımı sıksa dahi pes etmedim; Yenildiğimi düşündüler bakınca uzaktan!
Canımı yakmak için kurduğunuz planlar
Beni yıldırmadıkça ifade etmez hiçbir anlam.
Yüzleşince gerçekler acı;
İşte o gün yalnızsın durur zaman bir anda.

Hiç sorma..
Bu karanlığın içinde hapsolduk..
Geceler hep bizi koynuna alıp durunca,
Zamanı uyutup umutta kaybolduk..
Geçer elbet,sen bitti sanıp;

Hiç sorma..
Bu karanlığın içinde hapsolduk..
Geceler hep bizi koynuna alıp durunca
Zamanı uyutup umutta kaybolduk
Geçer elbet,son bir adım at!