Arzu Gençosman - Ay Yorgunu

Gözlerimi bir yumsam sıkıca
Sıktıkça renklense karanlık
Üstüme de yağdırsa tonlarını
Gökkuşağı milyonlarca kez;
Ah o mutluluklar anlık,
Hissin de ömrü soluktan tez.
Nasıl inanırım ona artık.
Buldum sandığım yollar
Pusulam dediğim ışıklar
Zamanın payıma biçtikleri
Teker teker aldatmadı mı beni?
Gözler, sözler, izler,
En çok da sizden içeri Sizsiz sizler.
Kendimi hissettirmiyor artık bana
Yokluklarınızdan sızanlar.
Geçip gittiler, geçtikçe kendimden
İşte tam da bu yüzden;
Öyle bir ev ki bana şimdi
Var olduğumu değil,
Yok olacağımı hatırlatan
Işığına sır karanlıklar;
Duvarlarını ruhum yedi,
Çatısını adım.
Ve ben hala
Doymadım.