ellerim büyüyor…
yumruklarım, delilenmiş kavgaların asi çocukları
canhıraş feryatlarla yükseliyorum
intikam alıyor acıyan yanlarım
gülü solmuş bir dudaktan akıyor kelimeler
kelimeler zehirli, katlim vacip
olmayanı olduran bir gece ki…
içinde ne menekşeler, ne katiller büyütmüş
---
en yakınımda dururdu suskun hançerim
tapınağımın büyülü nesnesi
üçüncü buluşmanın arifesinde
ben hala çocuktum, hala eksik
ellerin, artık ellerin değil
ellerin, bir geminin yiten sisi
kanının soğukluğunda koruyorsun cesedimi
ben, dokta çekiç sallayan bir liman işçisi
---
kim bilir kaç buluşma daha…
kaç defa ölecek bedenim?
limanda bıraktığım kendime
el sallıyor cesedim
---
a.arda yastıoğlu