Anonim Şiirler - Yaprak Kokusu

Ben kendimden bir şeyler aldım biraz sana verdim.
Sen kendinden bir şeyler kattın biraz çok şey verdin.
Böyle geçip gidiyordu günler.
Huzurluyum aslında , korkularımı sanki bir pencereden aşağıya atmış içeriye soğuk hava girmesin diye kapatmıştım camımı ama sorarsan tüm kapılarım açık sana.
Haber verdim komşularıma gelirse bekletmeyin dedim.
Üşümesin ellerin sıcak kalsın istedim.
Sen mesafelere bakma benim yüreğim yakın sana.

Biliyor musun çıkmaz sokaklarla dolu bu şehir.
Hangi aralığa sapsam seni arıyorum.
Koca bir ormanda tek bir yaprağı aramak.
Sadece kendine özel , en yaralı en yorgun ama en güzel olanı.
Durup durup sesin geliyor aklıma çocuksu sesin.
Şimdi o sese o kadar muhtacım ki...
Geçen zaman boyunca bunu çok daha iyi anladım.
Mantık insanı doğru şeyler yapmaya itiyor.
Mantık ben , tüm doğrular ise sensin şimdi.

Yürekleri yorgun ne çok şair varmış meğer şimdi hepsini bir bir sayende tanıyorum.
Ne çok sonbahar varmış meğer ben bir tek "son"baharı biliyorum.

Ömrüm bir kelebek , bir yaprak kuruyana kadar kuruduğu an öleceğim.
Hep yeşersin diye o yaprağı ben hep şiirle besleyeceğim.