Anonim Şiirler - Sen Yoktun

Günler güz yaprakları gibi
Birer birer dökülürken ayaklarımın dibine
Ben her gece karanlığa dikip gözlerimi
Senin aydınlığını bekledim
SEN YOKTUN

Binlerce adım atıım bu kentin sokaklarında
Her köşeyi, her parkı, her ağacı ezberledim
Sevdaya bulanmış her kaldırım taşında
Seni aradım
SEN YOKTUN

Evlerin duvarları birer birer üzerime yıkıldı
Her bir hücremin cezasını ta yüreğimde hissederken
Beni enkazın altından çekip alabilecek
Ellerini aradım
SEN YOKTUN

Özlem şarkılarını ezberledim
Kimini bağıra çağıra, kimini fısıltıyla söyledim
Karanlığa haykırdım hasretini
Sesimi duyacaksın diye bekledim
SEN YOKTUN

Senden gelecek tek bir haberi bekledim
Saatler asır gibi geldi, geçmedi
Çalan her telefonu, yüreğimin deli gibi çağlayana dönen atışıyla açtım
Senden başka duyduğum her seste, hep aynı hayal kırıklığını yaşadım
Onlar beni duymak istiyordu, bense seni
SEN YOKTUN
Seni aramaktan yorgun düşmüş bedenimi
Karanlığın kucağına uzattım her gece
Bir an önce sabah olsun diye
Uykunun beni çekip almasını istedim
Olmadı!
Kaç gece sabahı ettim gözlerimi kapamadan
Kaç gece merdivenlerdeki ayak seslerini dinledim gelen sensindir diye
SEN YOKTUN

Her yağmurla birlikte hüzün de yağdı bu kentin üzerine
Bulutlar yalnızlığın işaretiydi benim için
Beni ıslatan yağmur olmadı
Ben senin özleminle sırılsıklamdım her mevsim
Hayat bana merhaba dedi
Uzun kıştan sonra gelmez dediğim göçmen kuşların dönüşünü gördüm
SEN YOKTUN

Denizin sonsuz maviliğine umut bağladım
Kıyılarda farkettim bekleyişlerimi
Hep sensiz gemiler geçti limandan
Ben gemilerin hasret türkülerine eşlik ettim
SEN YOKTUN

Gözümden tek bir yaş akmadı
Onlar sana aitti, sana akmalıydı
Kimselere söyleyemedim acılarımı,
Bekleyişimin öyküsünü kimselere anlatamadım
Nice fırtınalar koptu yüreğimde, dalgalar dövdü hayallerimi
Sığınacak bir liman, yaslanacak bir omuz aradım
SEN YOKTUN...