Anonim Şiirler - Kalanların Ardından

Azaldık azar azar,kırıla kırıla.
Ellerden değil de dostlardan,
kardeşten alarak yaraları azaldık.
Olmadık anlarda yakaladı ayazlar bizi,
zamansız yakalandı çiçeklerimiz.
Her zaman değil de bazen
ama bazen'nin en orta yerinde
eyvah bile diyemeden kala kaldık.
Yaz ortasında üşüdük .
ciğerimizden akanlar karın boşluğumuzda toplandı.

Kimileri ölüm ilanları ile çıktı adres defterlerimizden,
hayret ve can sıkıntısıyla. Hayret ettik değişimlerine, hayret ettik yaptıklarına
hayret ettik değişimlerine hayret ettik hoyratlıklarına ve canımız sıkıldı.
Ağladıkbelki.
Niye saklamıştık ki çocukluğumuzdan kalma sevinci
niye kıvanç
duymuştuk başarılarından?
Canımız sıkıldı bu azalmaya.
Yoksulluk gibiydi.
Ölümlere alışılıyorduk belki ama ihanete asla alışamadık.

Azaldık azar azar, kırıla kırıla , döküle döküle...
Kalanlarsa... Ne kaldı ki geride...
Ne kaldı ki?