Andre Breton - O Taraçaların

O taraçaların en üstlerinden biz kuşları daim büyüyen sen
Her gece çiçekli bir dal yapan omuzlarından o kuşlar biz o canım
Arabanın kollarına
O kuşlarınız biz kıvılcımlardan daha parlak fışkıran bileğinden
O iç çekişleriyiz camdan heykelin o dirsekleri üzerinde kalkıp
doğrulan uyurken biri
gedikler açılan o pırıl pırıl yatağında
gedikler ki oradan mercan ormanlarda o düzlüklerde
geyikler görünür
Sonra çırılçıplak kadınlar ta derinlerinde bir
Maden ocağının
Hatırlarsın sonra sen uyanır trenden inerdin
Şöyle bir durup bakayım demezdin o koca koca barometrimsi
Köklerin peşindeki lokomotife şöyle bir
O ki sızlanır durur bakir ormanlarda ölümcül kazananlardan
Sızlanır durur o sümbül tüten bacalardan gömlek değiştiren
Mavi yılanlardan
O zaman biz senin önünden gidiyorduk biz o değişmelere
Bağlı bitkiler
Birinin her zaman suçüstü yakalayabileceği o her gece işaretler
Yapan biz O hani evi yıkılırken hani birbirine karışmış bir yığın acayip şeyin
Önünde şaşırıp kalan
Sonra yatağını sofayı merdivenini arayan hani
Merdiven dallanır budaklanır büyür durmadan
Götürür değirmen taşından bir kapıya genişler nasıl bir
Alanda birdendire
Kuğular gibi sırtını çıkarır kanadını açar bir sahanlık yapar
Bir yerini ısıracakmış gibi kendi üstüne kıvrılır
Ama basamakların ayağımızın altında çekmeceler gibi birer birer
Açılışına bayılır
Ekmek çekmecelerin şarap sabun ayna merdiven çekmeceleri
O bir tutamlık saçın ten çekmeceleri
Tam bu sırada bakarsınız binlerce Vaucanson ördeği
Tüylerini parlatır
Sen şimdi geriye dönmeden göğüslerini yapan o malayı alıyorsun
Biz sana gülüyoruz sen bizi uzunlarımıza tutuyorsun
Sonra senin isteğin gibi duruyoruz işte
Göz kapaklarımızın altında öyle kımıldamadan hiç
Hani o yattığı neden sonra bir bakmak isteyen
Kadın gibi hani