Altay Ömer Erdoğan - Dağı Isıt! Kendini Isıt! Isınan Ne Varsa Bizdendir

DAĞI ISIT! KENDİNİ ISIT! ISINAN NE VARSA BİZDENDİR


sen portakaldan denize bakan bir yoksulluksun Akdeniz'in göbeğinde
acemi bir yüzle gülümseyen virgüllerin de dostusun
bir sevişmenin en yırtılan yerisin sen, güneşe vurulursun

körlükler yürürlükte tarihin gümüş asmalarında
coğrafyaya şaraplar döküyor el yordamıyla arzu,
ve uçurum unutturuyor düpedüz korkak olduğumuzu
çiçekler çoktan bırakmış yasta ve zifafta kanamayı
bir şarkıya dolanıyor çöl ve hançer, bin parçaya çelik saat
iki geçimsiz kardeş gibi uzak, iki iliksiz düğme gibi rahat

sen akşamın kahrında çoğalan bir çığlıksın tüm denizlerin kıyısında
konuşkan bir yaranın önsözüsün, ayrılık içip mutluluk kusan
ırmağın coşkusunu, yüksek tepelerin kibrini kuşan

haydi dağı ısıt, kendini ısıt, ısınan ne varsa bizdendir
yok yeni bir aşka başlamanın geçerli tek nedeni
sıfatlarımı geç, zakkumdan say beni