Aliyar Nihan - Yitik Aşkların Anası Eylüle Dair

Eylüle ne kadar da benziyorsun


Kör bıçaklar kesti soluğumuzu
Nefessiz yürüdük
Aşkın patikalarında
Yılan ağzına atılıydı tüm sevdalar
Atmaca vurgunu kuşlar gibiydik

Eylüldü
Gül dökümüydü
Sular ortasında
Bir dağ yangınıydı düşlerim
Sen yitik bir şiir

Eylüldü
Soluksuz
Titrek
Ve aysız
Düş yitimi gecelerdi
Zehirdi-zemberekti
Mavi kuşlar yağardı avluya
Dökülen gözbebekleriyle
Ve birden çığlıklanırdı gece
Sen hep susardın

Eylüldü
Çürük gül kuruları yağdı saçlarıma
Hüzünlü tüm şiirlerin kapısında durdum
Gözlerimi vurdum
Üşüdüm
Ve açıldı
Hüzün şiirlerinin tüm kapıları
Solgun dizelere uzandım-kaldım
Kederli tüm şiirlerin
İmgesiyim artık
Hangi dilde okunsam
Eylül renginde bir acı
Eylül renginde ayrılıklar

Eylüle ne kadar da benziyor gözlerin
Saçın
Yüzün
Ellerin

Eylül diyorum
Dizginsiz kanıyorum
Usuldan bir kar örtüyor düşlerimi
Gittikçe üşüyorum Eylül
İçli bir hüzün
Ölü kuşlar zamanı
Bir yitik şiir

Yitik bir şiire ne kadar da benziyor gözlerin
Saçın
Yüzün
Ellerin

Şimdi zamanın her anı eylül
Bir siyah abluka
Şahlanan efkar dağlarımın eteklerin(d) e
gün gün ölü kuşlar açıyor
gül yerine

Baharsa kendini vurmuş ne acı...

Hatırla
Her ağustos sıcağında
Kavruk kumsallara akardı
Saçlarındaki nehir
Çocuklar gibiydik
Her akşam ayrılığı
Yüzyıllık bir hasreti yüklerdi
gözlerimize..

Eylülden ne kadar da uzaktı gözlerin
Saçın
Yüzün
Ellerin

Şimdi gözlerin
O çok uzağında olduğum
Yeni bir sahil kentinde
Bir şairin trajedisine dair
Nemlidir belki
........

Şimdi çocuklar gelse
Çocuklaşsan yeniden
Ve dağılsa bu eylül ablukası
Yıldızlansa avlu
Kuşlar yeniden kuşansa gözbebeklerini
Esmerliğn yağsa saçlarıma
Çürük gül kuruları savrulsa
Kekik koksa hücrem

Hücreme bahar gelse...