Mistik bir yanım olmadı hiç
Hiç sabreden derviş olmadım
Acılar da doldu taştı ama
Hiç katlanan olmadım...
Peşinden koştum hep
Mutluluk ve huzurun...
Hiç gizleyemedim içimdekini
Açtım hep kalbimi
Sonuna kadar...
Ya gelen olmadı
Ya da gelen
Acılarını döküp gitti...
Ama ben
Hiç umutsuz olmadım...
Sevsem,
Görünmezdi duygularım...
Merak etsem
Önemsiz,
Endişelensem
Gereksiz...
Bilememişim...
Televizyon olmalıymışım
İstendiğinde açılan
İstenmediğinde kapanan...
Ya da bir buzdolabı
Mutfakta bir köşede
Sessiz sedasız çalışan...
Beğendiremedim bir türlü
Sadeliğimi, dobralığımı...
Önce dürüstlüğüme güldüler
Sonra samimiyetime kızdılar...
Ve sonra gidip
İkiyüzlü yalancılarca
Mahfedilen hayalleri için
Methiyeler yazdılar...