Ali Serbest - Anneme!

anne!
benim için ne kadar çok'
yıprandığını biliyorum.
ama! Elimde değil işte'
benim kaderim'
bunun için, senden özür dilerim

ben doğduğumda'
kim bilir, neler hayal etmiştin hakkımda.
fakat, on beş günde bütün umutların'.
buhar oldu, uçtu, değil mi?...

komşu delikanlılar; askere giderken,
onlar, kızların peşinden koşarken,
oysa!...ben!...
hiç olmazsa, arada bir, seninle' kavga etmenin tadına bile'
varamadım ki zaten!

acıktım, susadım; ama, söyleyemedim
acılarıma, bir göz yaşı dahi dökemedim
her şey bir yana'
ben sana 'anne' bile diyemedim.

ama! olsun!...
sakın üzülme be anne!
ne olur! su serp'
o melekten yüreğine.
çünkü!..senin yüreğin'
dağlardan büyük.
dağlar bile erirdi'
olsaydı, sendeki bu yük.