Ali Özen - Yokluğun Vuruyor Duvarlarıma

Kızım,
Nazlım,
Yürek sızım…
Ne zamandır aklımdasın.
İki satır yazamadım.
Sanki dilim tutuldu hiç konuşamadım.
Yokluğun vuruyor ya duvarlarıma.
İçimin kuşları birden havalanıyor.
Sanki yıllarca susuzum.
Sanki yıllarca uykusuz.
Dudaklarım kuruyor,
Gözlerim ateş içinde.
Buram buram yanıyorum.
Kör kuyularda kalmış gibiyim.


Kızım,
Canım,
İlk göz ağrım…
Sen gurbete gittin gideli.
Ben de derman kalmadı.
Ateşim 39a çıktı inan
Tansiyonum 22 ye fırlamış.
Elim ayağım buz kesti. Yüreğim ateşler içinde kaldı.
Avcıların kıstırdığı ceylan gibiyim şimdi.
Bir bilsen sensizliğin içimi yakan alevini.
Yüreğim,
Ha tuttu, ha tutuşacak.
Artık benden geriye.
Bir kül yığını kalacak.


Kızım,
Yıldızım,
Al bayrağım…
Ah sarı gülüm,
Sen gittin gideli.
Rüzgârım esmez,ateşim yanmaz oldu.
Ocağım tütmez, bıçağım kesmez oldu.
Ah sarı gülüm sen gittin gideli,
Bayrağım dalgalanmaz oldu.
Depremler yıkamazken çelik gövdemi
Şimdi enkazımı kaldıracaklar.
Artık geriye ne kaldıysa.
Rüzgara verip verip külümü.
Eskişehir'e doğru savuracaklar.