Ali Mert - Anneciğim

Dün resmini gördüm
eski albümde
albümde değilde
sanki kalbimde
albüm perde olmuş
kapatmış
güzel, nurlu yüzünü
açtım kendi elimle..
duruşunda hüzün vardı
sanki iki yanağında
iki damla yaş
kirpiklerinden süzülmüş
asılı kalmış inci gibi
üflesem düşecek
göz pınarlarını parlatmış.
mercan gibi
Çevirdim arka sayfayı
biraz daha olgun
yüzündeki ifade
daha dolgun
tebessüm gizlenmiş
gamzelerin içine
dudağında gülücük
güllere ilham olmuş
titrek ve yanık sesin
bülbülü ağlatırdı.
topyekün mevsimlerin izi
yüzünde çizgi-çizgi
alnında düğüm
geçmiş ve geleceği
aynı düğümde gördüm
iki çizgi birleşmiş aynı düğümde
biri bana verdiğin hayat
biri yaşayıp gördüğün hep bu düğüme tutunarak büyüdüm
hüzünlü zamanlarında sıkılaşır,
neşeliyken kocaman pencere
bakardım ordan cenneti görürdüm
nasılda birleştirdin,
iki hayatı tek yüreğinde;
işte ana sevgisi,
işte ana yüreği,
işte ana şefkati,
işte, analık buna denir, beşer dilinde.
Anneciğim..!
ne kederli günler gördün,
ne kasvetli sabahlara uyandın
hepsine sabırla umutla dayandın
belli, bakışlarından metanetin
dik duruşun, dirayetin
erdem olmuş ak sayfalarda,
satırlar hep çile yazılmış
yokluklar, yok edememiş
benliğini, sevgini
bana bıraktığın
albümdeki resmini
solduramadı geçen zaman,
bir daha. bir daha baktım
geçen vakti geri sardım
çocukluğunu, gençliğini, gelinliğini
hayal ettim kendi dünyamda
her gününe bir pırlanta versem
başımda taç etsem
taşısam gece gündüz
yine ödeyemem hakkını diye
belki benden sana
en güzel hediye
bu şiir olsun ANNECİĞİM.