Çocuklaşan yüreğimi
kelebeklerin kanadına takmıştım
senfonileri
Galaksilere salar gibi
Susturdum rüzgarı
zaman durmuştu
gözlerinin sonsuzluğunda
her yan sen
sen de sensizlik
zormuş meğer susmak
sinerek saklanmışlığın siperine
bir bakışa bu kadar dağılmak
ürkerek-titreyerek
bir de seviyorum diyememek
Karanlığında zamanların
ışığına tutsağım
hepsine küstüm şiirlerimin
artık yazmayacağım
son şiirimsin
Seni okuyacağım!