Ali Işık - Öyle İşte

Toprak kokulu eşiklerde;
Çocukluğum.
Tandırda pişen ekmek,
Ocakta kaynıyan aşımdı.
Umutlarım.
Beyaz sakallı babamdı mutluluğum.
Yokken,varlığı yaşamaktı
Yedi nufusum...
N'oldu'derken,
Bahaneler gelmezdi babamdan.
Esmer tenine iz bırakmıştı yıllar.
yine onları kısar,
Öyle işte'derdi.
Güle güle derken arkamdan.

Mutluluğu bir bir dizerdim hayallerime.
Geleceğimi verirdim,tüm sevdiklerime.
Hayalmiş bizimkisi be...
Düşmüşken ömür törpüsüne,
Öyle işte.
Daha elim kitap tutarken,
Zamansızca gitmişti
Esmer tenli yağız adam,
Birdaha diyemiyeceğim
Babam,babam,babam.

Yedi gardaş olsakda,
Anam,kendi başına
Sarılmış baba ocağına.
Aş telaşıyla dağılan,
Evlatlarına özlem.
Seccadenin üzerinde
Elveda derken,budünyaya.
Ya! ! Öyle işte,
Sapasağlamdı mutluluklar.
Ayrı olsada uğraşlar.
Özlenirdik,gardaşlar,komşular.
Arka-daşlar.
Nolduki be,noldu..
Kimsesizdi, kimsezizlik.
Umurumda bile değildi
Terkediliş,sensizlik.
Bizdik,birdik ve çok şendik..
Öyle işte....

Hayat elimeze değil
Gırtlağımıza yapıştı.
Sıktı,sıktı,sıktı
Tek düşünceler artık
İncecik bir boğazdı.

Zaman yok etti
Toprak kokulu evleri.
Sevda şiirlerini,sevilileri.
Çiçekciler yok etti,
Sevgiliye uzanan
Çalıntı gülleri.
Öyle işe be...

Hiçliği arıyorum baba
Hiçliği.
Bulamadım,arıyorum hala
Yoklukta verdiklerini.
Kardeşimi,dayımı,emmimi.
Unutuyorum,unutuyorum bazen.
Senin koyduğun isimlerini.