Ali Işık - Gönül

Takılıp kalmışken zaman teline
Ha bu gün gelirsin,ha yarın diye.
Özlemi sarmışsın gönül teline
Vuslatı uzakta sanma ey gönül.

Zaman su gibidir içersin, kanman.
Sevdaya düşmüssen olursun harman.
Yar,yaman, er yaman kimdedir derman.
Sözü derman bilip,yanma ey gönül.

Birdefa tatmaktır dünyanın balı,
İnsan yük edermi kendine gamı.
Oysa anlasaydı kural koyanı
Teni canan bilip kanma ey gönül.

Hep canım diyenler candan geçmedi
Bana gülüm diyen gülü sevmedi Gönlüm ağlar iken neşe vermedi
Neşeyi tebessüm, sanma ey gönül.

Gönül böylemidir dünyanın halı
Yoksa bilmezmisin adın yaralı
Kaç mevsim yaşadın,saydın yılları
Son deminde közü üfleme gönül.

Ten gidiyor gönül yerinde sayar
Nasıl bir duyku ki geçmedi yıllar
Fırtınalar esse mevsim ilkbahar.
Acep deme sakın sev be ey gönül.

Sevgi birkeredir diyen yanılır.
Zamansız sevdalar,saman harıdır.
Şafağın sondemi zindan karadır.
Karanlığı görüp,şaşma ey gönül.