Ali Cengizkan - Resim Ve Behçet

Bir resmin düşündürdükleri çoğunlukla daha büyüktür re- simden çünkü pembe yanaklı oğlan var mıdır yok mudur, güçlü ve pazulu tanrının yanında gıcırdayan bir kapı gibi duran baba belki kızıyordur karısının sırıtmasına ve kızgınlık, gönüllü bir esnaf gibi kendini durmadan ucuzlatıyordur . Bir resmin düşündürdükleri taşar çerçeveden, altındaki sehpaya akar yapışarak gönlün çekmecelerine, mineli tutmaçlara, sabun kokan kağıtların altına, sarartarak o kağıtları ne sandınız, naf- talin kokularını sindirerek içine, ben o zamanlar resimlerin için- deydim ne sandınız, benim de akardı gönlüm başkalarının res- mine, benim de dökülürdü saçlarım başkalarının göğüslerine ne sandınız ve çekmeceler açılırdı gönüllerle birlikte. Bir resmin düşündürdükleri farklıdır bir fotoğrafın dü- şündürdüklerinden, çünkü fotoğraf gerçeği vererek (sahi gerçek neydi, ne sandık) düşündürdükten sonra başladığından düş- lendirmeye, daha verimlidir zihnin toprağında, suyla yürüyen Erzincan'dır, suyla konuşan Amasya; höyükle apse yapan Gor- dion'dur, çağıl koşan Kalkedonya, boncuk boncuk mozaik terleyen Antiokya, uzak duran Ancyra.
Bir resmin düşündürdükleri farklıdır bir resimden, şu söylediğim sözden, o resmin fotoğrafından,yaşayan tenden...
Örneğin Behçet'ten..