Ali Akdemir - Bahar Gülüşlü (Tanrı'ya Yakarı)

B A H A R G Ü L Ü Ş L Ü

(Tanrı'ya Yakarı)

Rüzgârını içinde taşıyan bulut gözlüm, elifin
Elifime denk; ezgin, portakal çiçeği kokulu
Aşklara göz oldu, ebem kuşağı giyitli ışığın
Cennetinle düş serdiğin yola; düşlerime
Düşürdüm nura çalan gözlerini, bir bilsen
Söylenmemiş şarkıydı mor salkımlı saçlar
Neye ses verdin, semahla evrile evrile geldim
Ruhumda hissettim balköpüğü, yakamozlu gözleri
Rüzgârın okşadı, gölgeler ışıdı, göğü araladım!?.

Ayşafağında minareler, su çığlığı kanatlı bülbüller gibi ötse
İman tahtamı yaslarım başı tulgalı yeryuvar sahibine
Irıp ırıp vurur çiçeğin ezgisi; fullenirim'
Söz gelimi; âşık olsam, ilahi efektli resimler taşısam
Yaşarım cennet iklimini göğün kandilleri altında.

Menekşe gözlüm, yalnızlık halimsin!.. Üzümün gözünde ışığını gördüm
Suydun, içime aktın; aşkın türevi sevdan bende saklı.

Ucu sana varan yolda sesinden öptüğüm bahar gülüşlüm
Yarınımın ışığı el versen, yedi kat göğe uçurur bulutlar
Kollarıma dolarım karanfil kokunu, dans eder melekler
Lütfunla aşkını bildim, şiirleyen şairi hoş gör
Aşkın devinen dili. Yüreğim; aşkın, evin olsa
Koşarım dalgası hoyrat okyanus mavisi gözlerine.

Sıklament çiçeğini, kulluk söz yüzüğü gibi taktın
Cenneti çeyiz bildim; sevdik, sevdalandık
Sana boyadım yeryuvarın kirli sarı kapılarını
Nehir gözlüm, zambak yüzlüm; yıldız sağnağı altında
Albenili, kelebek motifli ipek giysine dokunsam
Düşerim orkide oylumlu gamzelerinden
Muhacir ruhum, gök yeleli bulutları kucaklar.

Ateş ruhun peşinden koşarken, ipek
Sırat'da sınanırmış. Tanrım, dokunsan dağılırım.