Ali Akdemir - Ay Vakti

Sedir ağaçları arasından kıvrıla kıvrıla giden
trene el sallayan çocuklara selam sarkıttım
şiir antolojisi attım, rozetim ay armalı
rüzgâr nereden eserse essin, uzat yüreğini
ruh kardeşliğime inan, semahla gel
seni de kucaklayacak bir el var içimde.

Kar beyazı gece, kadife bir ten
haylaz, arsız bir yıldız gibi parlar
ışık kırıntıları, kristal beden
tenüstü atlar.

Bir bilsen ay yüceliğini
tura yüzünü sever
duyardın susan zamanın sesini karşına çıkardı düş serdiğin yollar.

Geceleri ateşböceği yakalayan
ıslığı ay yamaçlı çocuk
ne zaman hilal görse
uğur getireceğini sanır, amentü okur
el açardı, küçük beyaz avuçlar.

Üzerine yeryuvarın gölgesi düşse, tutulsa
ay torbaya girdi, yardım istiyor bilirdi
dede tüfeğini göğe uzatır
teneke çalardı köylü çocuk.

Erciyesliyi süzüyor mahmur bakışlı ay.