Ahmet Zeytinci - Çocuklarla Muhabbetlerim

İki çocuğum var amma,
Ben bizim büfeden çikolatayı
Dört beş tane alırım
Diğerleri karımla bana değil
Komşu çocuklarına...
Karşına al uzun uzun büyük insan gibi konuş
Seviyesine in saygıyla eğil
Bilakis alçalmaz yükselirsin...

Maç yaparız bazen zibidiler ile
Ben hep kaleye geçerim
Hepte bana beşikten gol atarlar
Sonra da gülmekten yerlere yatarlar,
Ahmet amcanın beşiğinden gol attık diye...

Hele bir üç yaşında Meleknur kızımız var
Adı gibi dünyada ki meleklerden
Öpücüğü verir yanaklardan çikolatasını alır, Ahmet amcasına koşaraktan...

Kendi çocuklarım gibi severim,
Diğer çocukları da,
On beş dakkayı geçmez,
Bir çocuğun kalbini kazanmam,
Ben onların tatlılıklarına güzelliklerine dayanamam.

Sokak çocuklarının hüzünlerine,
Acılarına,yoksulluklarına hiç kayıtsız kalamam.
Onlara değil ana babalarına kızarım
Kızınca da işte böyle şiirler yazarım...

Onların beni sevmesini beklemeden
Severim onları ben koşarım peşlerinden
Çikolata mı yediler sakız mı çiğnediler
Anlarım dişlerinden...