Ahmet Yozgat - Düşleriyle Sevişen Adama Dair

DÜŞLERİYLE SEVİŞEN ADAM'A DAİR


'... bu kitap esrarlı yerlerin sırrını açıklar. bu kitabı okurken sana yakın olanlardan başka hiç bir insan varlığının seni görmesine müsaade etme. içine yıldızlı dokumalar gerilmiş bir adaya kapan...ölüler kitabı bitiş bab'ı

… diriliş
zorluğu çeken
ölülerin ruhuna...

DÜŞLERİYLE SEVİŞEN ADAM'A DAİR

I.
ölümün o ücra ve gevişgen adresine savurdu kargısını
ne yanındaydı eli kınalı yaşam ne de uzağında bayatlamış acılar
azrailin gömülüp kozmikliği kendinden menkul pelerinine
çarpıtılmış dişlerine omuz verip düşleriyle sevişen adam
terkedilmiş anılara daldı ve şerefine ağladı

dünyalık bir karabasanın tutunup ışıksız ellerine
önce sağ dizini indirdi can sümküren şahsi ve mavi kabirine
sonra da insancıl yıllarının artakalanlarını
ve ardından yok olmayı erteleyen hırsını
ölümün o kalabalıklar içinde ücra ve kahreden
gülen a ile damgalı adresine savurdu kargısını

sadece ve zoraki düşleriyle sevişen adam
çekip kendi ölümünün sıradışı yasını
ölümün o ortalık yerin ortasında ücra
ruh gevişgen ve can emişgen adresine
belki son kez savurdu isyankâr kargısını

II.
düşleriyle sevişen adam tuzlu tuzlu ölüm terledi
teslim etti huysuz geçmişini oturgan ant ile kaplarda
somutlaşmış buz mermeri bedenlerle sarmaştı
ve büyüsü bozulmuş pirinçten çıngıraklı hayalini elledi
gözyaşlarını yitirdi bir acılar okyanusunda of
küsüşük kirpiklerinin kutsal gölgesine tutunup
bengisularla ıslattı sezgiler deryasını
ölümün o kalabalıklar içre ücra
ve boz bir eylül gibi ürkünç oğlu ürkünç bulvarının adı silinmiş adresine savurdu kargısını

en mahrem aralıkların derunî
ve dehşetengiz illerinde tek başına bir cengiz timsali
barbar bir orduyu doyurabilir düşleriyle sevişen adam
ayırıp bir kenara soluk albüm anılarının hasını
ölümün o ücra
ve emişgen adresine
bir daha savurdu isyankâr kargısını

III.
teker teker ağladı çürümüş zamanları
düşleriyle sevişen adam
lacivert ezgiler hönkürdü gri aynalara karşı
en soğuğunu sıvadı ateşlerin tenine
ve kutupların en sivri ve sıcak aysberglerini
kutsal zeminleri karaladı gözyaşı
dağladı kronik yaralarını acemi elleriyle
organları burulmuş otisler çırptı günahlarını
ötenin ve berinin orta yerinde
düşleriyle sevişen adam
tek noktaya bağladı sitemkar okyanusu
artakalan sevdaların masum ipiyle
geleceğin ışıltılı sözleriyle uzanıp sonra
sırlayıp arkada bırakılan sonbahar yağmurlarını
ve lacivert gecelerde kan kokan
arsız tırpanların silip pasını

ölümün o ücra adresine
savurdu kargısını

IV.
düşleriyle sevişen adam
şakağında uçuşan ebabillerin izini sürüp
boğup dünyaya dair ve acemi sesini
ölümün o ücra
ve çekici adresine
usulca savurdu kendisini

düşlerinle sevişen adam
söyledi son nefesini