Ahmet Yozgat - Açılsın Gazellerin Yasaklı Lüleleri

Apostol`la Dört Yüz Sekizinci Sayfa

1&:
Dili tıkaçlı gazel lüleleri,
Boğulur kırk pınarında özveri teslimiyetinin,
Gurbetteki literatür göletlerine akansa özlem pınarlarıdır,
Ya da arzu bacalarıdır bulutları besleyen yanık anneler.
İşte tüm varlığımız dar-ı dünyada,
Çalsa da kırk haramiler masalsı diyarlarda,
Dünümüze dair mal varlıklarımızı,
Ahirde oğlumuzu ve mazide kızımızı,
Hızımızı keser miyiz aşk ve ışk yolunda şahım?
Nasılsa ipek yolu bizi tanır çan seslerimizden,
Biz de aşinayız Bela'dan beri koyun gözlü yollara,
Nasılsa şahım,
Sevda tarihinin her sayfasında birer zemheri,
Ve kızıl dilli ocak başı bulunur,
Yalnızlığının hoyrat sağılan gümrah altında,
Yesyetim palazlar gibi büzüten garip yazıcılara.
2&: Böyle bir hikayetti benimkisi herhangi bir tarihte:
Simit'ti gelen. Her gelen gibi o da hoyrattı. Apostol genç antikapitalizmi işaret ederek: "Onu ben de tanıyorum." diyordu. Yer çekimi kanunu Apostol`u doğrulamıyordu oysa. Habire yere bakıyordu. Anlaşılan yüzü yoktu Vizigot papazıyla yüzleşmeye paranın kıralının. "Sesle hele onu!" diyordu bana papaz peder. "Apostol Apostol!" diyordum iki kez. Halbuki onun adını da Apostol sanıyordum. Ki yanılıyordum.
Ve ey şiir ve aşk sever antimanyetoğulları...
Kadehime doldurduğum hüznümün bulutlarından süzülenlerdi,
Üzüntüyle içiyordum...
***
Sık sık bitiriyordum yürek teknemdeki afalakları,
Şiirin de bir ömrü olmalıydı,
Ben deyim üç zaman ileri,
Hünkar buyursun yirmi bir pare top atımı geri.
Erat-ı aşkın yüreği yağ içinde,
Fakirin de bildiği bir klişe nihayeti:
"Lan barba ikiletme de doldur,'diye fısıldıyordum.
'Şıradan olsun itin ölümü, atın ölümü şeytan suyundan..."
Böyle diyordum ya, tek çıkar yolda bu idi...
Ardından kevser içmeyi hayalliyordum vildanlar ile,
Ve lale devri gazelleri yazmaya duruyordum.
Şiir burada tek ilaç ve özlem cinayetiydi çünkü,
Bu kuruntularla avunuyordum...