Ahmet Yazıcıoğlu - Kuru Ağacın Dileği

Toprağın sinesinden bir serzeniş yağarsa,
Süt misali; gözüyle ve eliyle sağarsa,
Zifiri siyah saçı kar beyazı ağarsa,
Kuru ağaç Gül'üne, meyveye kavuşur mu?

Doğamı değiştirip, köklerimi koparsam
Her şeyi göze alsam ve o halde yaşarsam,
Gönülleri fethedip, güzel şeyler başarsam,
Kuru ağaç Gül'üne, meyveye kavuşur mu?

Yanan sevda ateşi; sineleri yakınca,
Mahsulü olgunlaşıp, emek ile bakınca,
Şu dünya duvarına bir de çivi çakınca,
Kuru ağaç Gül'üne, meyveye kavuşur mu?

Ensemdeki kötüden ilel-ebet savuşsam,
Karanlıktan şifaya, aydınlığa kavuşsam,
Her tür iyilik için gece, gündüz çalışsam,
Kuru ağaç Gül'üne, meyveye kavuşur mu?
Anlam ardında anlam, ufkumuzda çıkınca,
Saman alevi çaba, kanadını çırpınca,
Uzaktan tamam denip, şöyle bir göz kırpınca,
Kuru ağaç Gül'üne, meyveye kavuşur mu?

Üstündeki taşları atar insan kalkıştan
Yürekten çırpınışa, gayret gelir alkıştan.
Döker kalem haykırış, azığını al kıştan,
Kuru ağaç Gül'üne, meyveye kavuşur mu?

Gül'üm yegâne gayem, beden kurumuş ağaç,
Gül yoluna hikâyem, gel bu yolda bir çağ aç,
Engelleri kaldır at, gerekir ise dağ aç,
Kuru ağaç Gül'üne, meyveye kavuşur mu?

Kuru ağaç Gül'üne, meyvesine kavuşsun,
Tüm gönüller şen olsun, kötülükler savuşsun...

Ahmet Yazıcıoğlu