Ahmet Tanyeri - Su

Ey damla damla yağan su, bulutlarda arındın mı?
Rahmet ile inen yağmur, bir yerlerde barındın mı?

Yoksa inip ırmak oldun, akıp gittin denizlere
Veya dağlarda saklandın, hayat mı oldun bizlere

Biraz yeryüzünü ıslat, sana hasret kaldı bahar
Âlem yolunu gözlüyor, beklemede leyl-u Nehar

Sen ki cennetler içinde, ırmak olup akıyorsun
Oradaki insanlara, mahzun mahzun bakıyorsun

Yeryüzünde bazen sakin, bazen ise coşuyorsun
Kimseye aldırış etmez, bazen sanki koşuyorsun

Bazen kar tanesi olup, dünya yüzüne inersin
Beyaz çarşafa bürünüp, yerleri ak ak edersin

Mazlumların gözlerinde, bazen olursun gözyaşı
Bazen gürül gürül akar, yıkarsın dağları taşı

Denizlere varmak için, bıkmadan ve yorulmadan Başını taşlara çarpıp, hep koşuyorsun durmadan

Ne olurdu Kerbela'da, Hüseynime ulaşsaydın
Her yere koştuğun gibi, oralara da koşsaydın

Leyla ve Mecnunlar gibi, nice âşıkları yaktın
Bir köz oldun, ateş oldun, onların içine aktın

Ama sen nesin ki ey su, emir kulusun bil bunu
Nasip etmiş ise Rabbim, içeriz Kevser suyunu

Yalvarıyorum Rabbime, Su'dan uzak bırakmasın
Abdest suyu hürmetine, ateşte bizi yakmasın

Nisan yağmurları gibi, rahmetinle bizi kuşat
Ellerimizden tutup ta, cennetin köşesine at

Ölüm anında bir damla, suya hasret kalmayalım
Yanık gönlümüze bakıp, susuz bırakılmayalım

Tanyeri der ki: Mahşerde, ab-i hayatı isterim
Mevlâ'm bize nasip etsin, Allah Rahim, Allah Kerim