Ahmet Seven - Oğul

Dağları aşmak değil asıl mesele,
Kendinden uzaklaşma da yeter oğul.
Anlatayım sana bunları gel hele,
Her taşın altında yılan yatar oğul.

Yolun uzağı insana düz görünür,
Bazen kışta da mevsim güz görünür,
Hayalpereste yarınlar tez görünür,
Çalı ayağı öperek batar oğul.

Bak insanoğluna çiğ süt emmiş derler,
Dostlukta evvelce yolculuk güderler,
İnsanı bin kere imtihan ederler,
Kötü arkadaşın yolda satar oğul.

Daima ulu kişiye git öğüt dinle,
Hesaplaşmayı unutma hiç kendinle,
Sakın karşılık bekleme verdiğinle,
İyiye mükâfatı Hak verir oğul.
Bak şu dünyaya kim geldi kimler gitti,
Çoğu daha ölmeden kaybolup yitti,
Heva insanları uçuruma itti,
Nefse kapılan mum gibi erir oğul.

Sen ki Yaradana kulluğunla varsın,
Bırakta Hakkın aşkı ruhunu sarsın,
Dünya denilen faniden ne umarsın,
Kulluk gidince insanlık biter oğul.

Alınteri dökenler yüzsuyu dökmez,
Çalışanlar namerde de boyun bükmez,
Işığın üstüne karanlık ta çökmez,
Muhanete muhtaç olmak beter oğul.

Su alan tekne bir yana yatar oğul,
Herkesi özü sınıfa katar oğul,
Deniz kendinden değilse atar oğul,
Anlayana bu kadar söz yeter oğul.