Ahmet Selçuk İlkan - Bir Babadan Çocuğuna

Kan kaybetmiş bir hayat bizimkisi
Ne oyuncağımız oldu adamakıllı
Ne çocukluk resmimiz
Ne anamıza sarıldık doyasıya
Ne babamıza yaslandık
Acılar öyle tokatlar vurdu ki yüzümüze
Biz öyle uslandık
İşte bu yüzden
Oyun havaları bile ağlatır bizi
Öyle acı acı bakma yüzüme çocuğum
Biz bayramı
Biz düğünü bilmeden yaşlandık

Çayımızı kendimiz demledik
Ekmeği sofraya kendimiz koyduk
Öyle yalnız
Öyle çaresiz kaldık ki sofralarda
Gün oldu bir bardak suyla
Bir kuru ekmekle doyduk

İşte bu yüzden
Kutsaldır alın terimiz
İşte bu yüzden
Paylaşmadan tükenmez ekmeğimiz
İşte bu yüzden
Üstünüze titrer hala elimiz yüreğimiz
Hani zaman zaman ince bir dal gibi kırılırız da Asla eğilmeyiz
Ama bir rüzgâr dağıtsa saçlarınızı
Bir yağmur ıslatsa sizi
Hani bir taş değse ayağınıza
İşte o gün biteriz

Nasılsa
Kimseler bilmedi cebimizin delik
Ama sabrımızın çelik olduğunu
Ama siz görün yeter
Başımızın dimdik olduğunu

Oysa
Neler değişti bu hayatta
Siz büyürken bir bilseniz
Ev kiraları
Posta pulları
Berber dükkânları
Terzi makasları
Araba modelleri
Bilgisayar markaları
Ama
Biz ki hiç değişmesin istedik
Hayatımızın doğruları
Bak hala aynı pencerede
Uykusuz bekliyor
Analar çocukları