Kime gitsen
kapı yok
duvarlar çatlamış.
Denize gitsen
bağı çözülmüş atlar sanki.
Duruyorsun bir kapı ardında
bağırıyorsun
galiba ben bu işi çözemiyeceğim der gibi.
Suskunluk duman dalgaları
gözlerini geçmişe açıyorsun
bir mavilik yok görünürde.
Bir rüzgar olayım diyorsun
ne ağaç var sallanacak dalları
ne sokak var yolları tozlu.
Bir köşeye kaçıyorsun yavaşça.
İşte ateşleniyor suskunluk o zaman
yangın bir yandan
deniz öte yandan
yandan yandan gelir üstüne tüm yakarcalar
gelir üstüne sevginin pırpırları.
Gel de kızma bu kelebeklere.