Çıktım şu âlemi seyran eyledim,
Dertsiz bir kimseyi göremedim ben
Ben derdimi yine bana söyledim
Derman var mı diye soramadım ben.
Kimi yanmış ateş ile nar ile
Kimi, başı derde girmiş yar ile
Kimi yokluk ile kimi var ile
Mutlu bir insana eremedim ben.
Kimi sevgi ile aşmış çağları,
Kimide zamansız bozmuş bağları
Ferhat gibi delip geçtim dağları
Yinede menzile varamadım ben.
Bedenime siper eyledim canı
Dilden yara almış gene her yanı
Bir annenin evlat için figanı
Böyle yanan insan göremedim ben.
Belki bir anlayan olursa bizi
Yüreğimde biraz eksilir sızı
Hazana dönmeden Ahmet, in yazı
Açılmış gülleri deremedim ben.