Ahmet Ekici - Anne

Dünyaya geleli kırk sene oldu
Nedense bir kere gülmedim anne
Fidanken çiçeğim açmadan soldu
Eriye, eriye kalmadım anne

Senden ayrı kaldım dinmez gözyaşım
Belâdan bir türlü kurtulmaz başım
Hep benim gibimi bacım, kardeşim
Neden onlar gibi olmadım anne.

Belki sende bana kötü bakarsın
Günahımı suratıma çarparsın Acıyıp da gözyaşını dökersin
Çok dertler çektim de ölmedim anne.

Kuyumu kazdılar eşim ve dostum
Yine de kimseye olmadı kastım
Annemsin canımsın sendemi küstün?
Sana lâyık evlat olmadım anne.

Sevmeyi bilirim seven insanı
Her gün ağlayarak anarım seni
Ahmet' im yalınız bırakma beni
Dünyaya gönüllü gelmedim anne.