Ahmet Doğru - Ufuktaki Renk 2

Malum ve zaruri yolculuğuma çıkarken
Yüzündeki acı ifaden
Yanındayken yaşadığın duygular
Beni sana mahkum etti bu mahkumiyet
Kısa olan zaruri yolculuğu yıllara hatta asırlara dönüştürüyor
Senin yüzünden yaşadığım anının ve mekanının güzel yönlerini göremiyorum
En kötü ve felaket dolu anlarda bile yüzüm gülerken
Senin yüzünden gülümsemeyi unuttum

Bir tek hatırımda olan sensin…
Uğuruna canımı vermeye yemin ettiklerimin verdiği huzuru bir tek sen kenara itiyorsun
Ve bu itişin bedenimi ruhumu mahvediyor.

Seni yaseminin renklerine
Baharın huzur verici doğayı yenileyişine
Sevginin sessizliğine
Elifin ilk harf oluşuna
Gülümseyen gülün kokusuna …
Sakladığım aşkın iksirinde Yaşatmak istemiyorum seni beni kırdığın için!..

Aşk tek kişiliktir diyen yazarın
Dediğini yapıp sana olan aşkımı tek kişilik yaşamak istiyorum
Ama askerliğin verdiği amansızlık buna engel
Buna cesaretim yok burada

Denize seni atmaya korkuyorum
Nöbetlerde taşıdığım mermilerden korktuğum gibi
Şeytana uymaktan korktuğum gibi
Seni unutmaktan da korkuyorum…

Bütün korkularıma rağmen
Seni ölürcesine seviyorum
Bu sevgiye layık olup olmadığını düşünmeme rağmen
Her şeye rağmen ve inadına
Seni seviyorum
Sabahları doğan güneşin ufukta yarattığı renk cümbüşüyle
Seni seviyorum