Ahmet Coşkun - Habil Ve Kabil

O zamanlar
Yersiz yurtsuz
Yetimdik
Kardeş dedi bana
Kardeşimdi

Temizledik ortalığı
Ev yaptık
Çevirip çevreleyip bahçeyi
Ağaç diktik
Gül ektik

Ben dedi ben, ben ben
Yoktum ben
Elbisemi giydi hasetti Payımı yedi açtı
Ağaçtan fide bağdan gül kesti

Gözümde ışığı gördü
Kör etti
Sesime katlanmadı
Lal etti
Yetmedi beni katletti

Dünya önceden vardı
Ademin oğulları dar etti
Havanın çocukları
Oysa dünya
Çok zengin ve genişti