Ahmet Çelik - Üşümüyorum Anne

Daha dün herkesin sevdiği bebektim.
Oyucaklarla oynayıp, gülecektim.
Seni sonsuz seviyorum diyecektim.
Söyleyemedim sana, üşüyorum anne.

Çocukluğumda çok ağladım mı bilmem!
Hatıralarım cap canlı iken , silmem!
Melekler karşılamaya gelmiş, demem!
Rüyalarımda hep düşüyorum anne.

Aklından geçirme, bu gençlik ne biçim!
Her birisi, bir kahraman vatan için.
Bize ateş edenler anlamaz niçin?
Ben vatansızlara şaşıyorum anne.

Emdiğim süt için, can borcu bir vefa.
Ölenlerimiz olmasa, sürülmez safa. Şahadet şerbetine, denir mi cefa!
Bak karşımda cennet, koşuyorum anne.

Ağlama güzelim, oğlun yatmayacak.
Canın verip, ülkesini satmayacak.
Güneş bize, artık daha batmayacak.
Yorgan istemem, üşümüyorum anne.

Sürmeler çek, solmasın kirpiğin kaşın.
Doğuran sensin, eğilmesin dik başın.
Saf tutar melekler, akıtma göz yaşın.
Kevser ırmağında coşuyorum anne.

Bura ne soğuk ne sıcak, hep ılıman.
Ardımdan söylenenlere de darılmam.
Etrafımda halka olmuş, huri gılman.
Aşkın denizinde pişiyorum anne.