Ahmet Çelik - Mutlu Son

Yoruldum sana selâm vermekten.
Kaldır peçeni yüzünü görem.
Kendimle kavga edip yermekten,
Diyemedim! Adanaydı yörem.

Çokca zamandır, yüreğim yanar.
Ağladığımı nasıl söylerim.
Silik rüyaya, gözlerim kanar,
Sürüklenirken selde köylerim

Pervane diye, gökte dönerim.
Sen bilmesen de dostum demişim. Yelde yanan mum gibi sönerim.
Sorarım ona, niye sevmişim.

Bitmeden rüya, uyandır beni.
Şiirde mutlu sona korkarım.
Uzaklar, yakın olurdu hani!
Gelmeni bekler, yola bakarım.

Gönlümde acı, içimde hasret.
Hiç bilinmeyen yere giderim.
Dediler; sakın üzülme, sabret.
Aslına uygun, başka verelim.