Ahmet Çelik - İçimdeki Karanlık

Bilir de bilmez gibi, yine taşrada arar
Geçmişle beştaş oynar, bakar küllisi zarar
Kullanmazsan aklını, toprak bile baş yarar
Yarabilsem ah seni, içimdeki karanlık.

Ağaçlar yaprak döktü, bak şimdi kaldı donsuz
Açmaz ise tomurcuk, olmaz ki bahar onsuz
Kâinat dehlizinde, bulan insandır sonsuz
Boğabilsem ah seni, içimdeki karanlık.

Koşar adım yürürüm, ben de geldiğim yere
Kimisi taksirat der, Allah hayrını vere Gönlümün bahçesinden, bir demet çiçek dere
Yorabilsem ah seni, içimdeki karanlık.

Toplasan da büyümez, küçük dağınık taşlar
Değince canın yakar, akıtır gözden yaşlar
Dünya kaynar kazandır, düşen bedeni haşlar
Sürebilsem ah seni, içimdeki karanlık.

Gösterir ayna gibi, geçici güzel vatan
Serer gülü yollara, aşkın dibine batan
Kayıp gitmez bir daha, zaman denen çöp çatan
Tutabilsem ah seni, içimdeki karanlık.