Ahmet Çelik - Hasret

Mor bulutlar; arşın, arşın yükselir.
Sarp kayalar; acı acı seslenir.
Bahar gelir lâle, sümbül süslenir.
Goncalar açılınca gelirim.

Kuru sazlar, çimen olur yeşerir.
Yağmur yağar, buzlar; parça, parça çözülür.
Coşkun sular, ırmakları taşırır.
Evimizi sel basarken gelirim.

Yaz güneşi; ılım ılım eritir.
Akşam olur, tepeleri toz penbeye boyatır.
Ay doğar, memleketi hatırlatır.
Yıldızlar batınca gelirim.

Kış gelip, dağlar beyazlaşınca.
Kurtlar aç kalıp, düz yerleri basınca.
Yemek için; adım, adım canlı arayınca.
Kurtlara yem olmadan gelirim.

Kucak açar; sarı sarı yapraklar.
Benliğini kaybedince, güzelim ovalar. Ayrıyım sevgiliden gözlerim ağlar.
Göz yaşlarım kuruyunca gelirim.

Sevmek hakkımdır dedim yıllarca.
Susuz kaldım, aşkımı bulamayınca.
İsterim ki, mezar taşım dikilince.
Kefenimi almak için gelirim.

Evlenince o, haberin isterim.
Görmesin diye eller, göz yaşımı gizlerim.
Sevdim bir kere, ölene dek beklerim.
Beklersen, duvağını takmak için gelirim.

Olsanda bin defa ellerin…
Teneffüs edince, esen yellerin.
Viran olan o, güzelim hayallerin.
Kokusunu almak için gelirim.

Çoluk çocuğun etrafını saracaklar.
Kimisi sana, karıcığım, kimisi anacığım diyecekler.
Onlar; gönül bahçeni süsleyecekler.
Mutluluğunu görmek için gelirim.