Ahmet Çelik - Gönül Evime

Güneş gibi doğdun, sen evrenime
Kahkahalar kattın, bu sevincime
Gam yüklü bulutlar, benim neyime
Misafir, hoş geldin, gönül evime.

Taşa sürüklenen, köpük gibiydin
Suyu içilmeyen, kuyu dibiydin
Ağustos sonrası, coşan tipiydin
Misafir, hoş geldin, gönül evime.

Yıldızlar arası, gezi misali
Her daim yansıtır, şavkı hilâli
Aratmaz dostlukta, hali bilâli
Misafir, hoş geldin, gönül evime.

Kaktüsteki çiçek gibi güzelsin
Kelebek tırtılı gibi özelsin
Dağdan dağa koşan, nazlı gazelsin
Misafir, hoş geldin, gönül evime.

Duymazsam sesini, çokca ağlarım
Yarama tuz basar, öyle dağlarım Canım hasretine, kara bağlarım
Misafir, hoş geldin, gönül evime.

Her çiçekten bir cins ektim bahçeme
Misk i amber koku saçtın çevreme
Gider gelmez isem, sen kal yerime
Misafir, hoş geldin, gönül evime.

Dudu kuşu gibi, yar diyemedin
Yazın erciyeste kar diyemedin
Cennette kevserdir, var diyemedin
Misafir, hoş geldin, gönül evime.

El çırptım aynada, gölgemi tuttum
Boş olan dünyada, beni avuttum
Mermer bir yastıkta, aşkı uyuttum
Misafir, hoş geldin, gönül evime.

Toprak mı yaşlandı, açmaz pembe gül
Goncası kurumuş dalında bülbül
Dam dazlak kel dağlar, renk vermez sümbül
Misafir, hoş geldin, gönül evime.