Ahmet Çelik - Dilek Tut

Vatan, Bayrak, Atatürk dedik boşaldı içi.
Ne varsa kutsal eser, dünyaya sarmış göçü.
Büyütüp ele verdi, bilmediğim bu hiçi.
Uyandığında gözün açta sen de dilek tut.

Neden herkes doğruyu kendi dışında arar.
“Hasta adam devletten”, Türke verilir karar.
Atatürkten gayrisi, yine küllisi zarar.
Oku yaşananları öğren sen de dilek tut.

İki emanet, biri namustur, bir de vatan.
Sele verdi vatanı, suyun başını tutan.
Ormanları yaktık biz, padişah oldu yatan.
Yanan orman külünde, ağla sen de dilek tut.

Alparslan ve ordusu, malazgirt bin yetmiş bir.
Nereden gelmiştik ki, fetih böyle değişir.
Birileri istedi, bu yazılan tarihdir.
Bir ziyaret dibinde çağla sen de dilek tut.
Benim Vatan, Milletten yana, gerçek korkum yok.
Ne garip bir zillet ki, bir lokmaya satan çok.
Boş laf ve hurafeye dersek te karnımız tok.
Yediğin günler için, hemen sen de dilek tut.

Bak! yine nevruz martta, birer fidan ekelim.
Etrafına ihate, telden örgü çekelim.
Kimse demesin yalnız. bu ülkede tekelim.
Gördüğün ay yüzlere bakıp, sen de dilek tut.

İnsanlara rahmetle bakanın rızkı artar.
Süslü püslü sözlere kanan, ateşte yatar.
Yattığı kuş tüyünden döşek olsa batar.
Aya ve yıldıza bak gece sen de dilek tut.

Cetvelle çizilen bu sınırlar, şimdi talan.
Koskoca fiyaskoyla, temelinde bir yalan.
Pembe rüyayla gördük, sevr elimizde kalan.
Dualarla yâd edip, Hakka sen de dilek tut.