Ahmet Başal - Haykırış

Gök kubbe üzerime iniyor anne,
Haykırdım, yalvardım,
Sesimi duyuramadım sana.
Issız gecelerde gurbet ellerde üşürken,
Sıcaklığını bedenimde duyamadım anne.
Beni benden alan bir vurgun yedim,
Su yüzüne mi hızlı çıktım,
Yoksa deniz mi küstü bana, bilemedim.
Sahilde deniz kabuğu topladım.
Bir bir birleştirip bir kolye yaptım,
O öpülesi boynuna takamadım anne.
Bin yıl mı geçti bilmem,
Hasretle kucakladığım andan seni.
Seni aradım yorgun akşamlarda,
Bir yıldız kaydı seni diledim,
Yine de bulamadım seni anne.
Nefesim yetmez oldu artık bedenime,
Her gün biraz daha kötüleşiyorum,
Gel de nefesim olsana anne.
Ayrılık vakti geldiğinde
Bir el salladım sana
Kavuşmayacağımızı bilsem, Gider miydim senden uzaklara anne.
Özlemin çığ gibi büyüyor içimde,
Her yanım kar, beyazlığına hasretim anne.
Gelsene, yanıma otursana,
Başımı alıp ellerinin arasına,
Saçımı okşasana anne.
Ne acıdır,
Artık bir çiçek almak yok bana.
Elini öpüp, senin gününü kutlamak yok.
Sadece en öksüz kaldığım gün var,
Bari o gün çıkıp gelsene anne.
Öpsene, sarsana, yetim koymasana.
Bilsem senden ayrılığın bu kadar zor olduğunu,
Hiç elini bırakır mıydım anne?
Oğlum dediğin dünyada yapayalnız,
Beyaz bir kağıda bir şeyler yazıp,
Mektup olsun gönderemez miyim anne?
Merak etme, çok kalmadı sana kavuşmama.
Belki üç zaman, belki beş zaman
Kollarını açıp, beklesene beni anne
Oğlum geliyor desene.